Balzac - Vadideki Zambak

Merhabaaaaa,

Umuyorum herkes güpgüzel bir haftaya başlamıştır :)

Bugün yine favorilerimden olan Balzac'ın bir klasik haline gelmiş kitabı Vadideki Zambak'tan bahsetmek istiyorum.

Kitap yine Altın Kalem Yayınlarından.

374 sayfa.

Yine Vahdet Gültekin'in çevirisiyle okudum.

Hikayeyi, kahramanımız olan Felix'in ağzından dinliyoruz. 

Aslında Felix nişanlısına hayatını, geçmişini, aile ilişkilerini, yaşadıklarını anlattığı uzun bir mektup yazıyor. Bu sayede, Felix'in yaşadıklarını anlatışını okurken; onun karakterini, olaylara bakış açısını ve tavırlarını öğreniyoruz.

Ben okurken ailenin çocuk gelişiminde ne kadar önemli olduğunu bir kere daha hissettim.

Çocukluktan kaynaklı kendine güven - özgüven problemi yaşayan insanlar, ilerideki yaşadıkları olaylarda da bunu etkisini hep üzerlerinde taşıyorlar ne yazık ki.

Sadece kendileri olsa neyse hayatlarına giren kişilerinde yaşamlarını sırf bu yüzden temelinden etkileyebiliyorlar.

Okurken Felix'e hep sempati duydum ve üzüldüm. Hem de inanılmaz sinirlendim.

Hayata karşı temel bir duruşu olamamış, kararsız insanları çok güzel anlatmış bence Balzac.

Alınız, okuyunuz, hatta kütüphanenizde bir yer ayırınız derim :)

Kitaptan birkaç alıntı:

''Yaradılışımdaki zıtlıklarla nedenlerini sormadan, oynayamaz mıydın? Kalbinde birtakım sırlar mı var ki, kendilerini kapatmak için, benim sırlarıma ihtiyaç duyuyorlar?''

sf: 13

''Hani birtakım deniz bitkileri vardır, durgun havada görünürler, fırtınada da dalgalar kumların üzerine parça parça sererler, işte benim ruhumun üzeri de böyle ağır hatıralarla kaplı.''

sf: 14

''Uyurken, kalbim yaşlanıyordu..''

sf: 197

''İnsanın zayıflıkları aslında ne aşağılık şeylerdir, ne dur bilirler, ne otur.''

sf: 220

''Toprağa gömdüğümüz birçok kimseler vardır; yalnız, içlerinde bizim için öylesine sevgili birer varlık olanlar vardır ki onlara kalbimiz kefen olmuştur, anıları her gün kalbimizin atışlarına karışır; soluk alır gibi onları düşünürüz, aşka özgü bir ruh değiştirme yasasıyla -öyle tatlı bir yasayla- artık içimizdedirler.

Ruhumda bir ruh var. İyi bir şey yaptığım zaman, iyi bir söz söylendiği zaman bu ruh konuşuyor, harekete geçiyor. İçimde iyi olacak ne varsa hepsi bu mezardan doğuyor, bir zambaktan yayılan kokuların havayı kaplaması gibi. Alaycılık, kötülük, bende kusur olarak gördüğünüz her şey ise benden geliyor. Onun için, gözlerim, yeryüzünü uzun uzun seyrettikten sonra, bir bulutla kararıp da gökyüzüne doğru çevrildikleri vakit, ağzım sözlerinize, ilginize karşı dilsiz kaldığı vakit, 'Ne düşünüyorsunuz?' diye sormayın..

sf: 360